Een hond als mantelzorger

Eva is nooit volwassen geworden, zegt ze zelf. En nog steeds is ze rebels. Van haar afdeling in Zorgcentrum Goezate weet ze de deurcode waarmee deze van het slot gaat. Zo kan ze zelf vrij in- en uitlopen wanneer ze wil. ‘Ik vertel de verzorging altijd wanneer ik ga. En ik vertel de code niet aan anderen.’

Eva komt uit Werkendam uit een gelovig gezin. ‘We hadden thuis een winkel op de hoofdstraat in sokken en zakdoeken, die heette De Kleine Bazaar. Ik heb ook in de winkel geholpen, maar daar had ik al gauw niet veel zin meer in.’

Ze haalde veel kattenkwaad uit. Peren uit de boomgaard halen: ‘Eerst ging er eentje kijken, dan kwamen wij. Een ander bleef op wacht staan en klapte in zijn handen als er iemand aankwam.’ Op school stond ze vaak in de hoek. ‘Wel zo met mijn kontje in de hoek, zodat ik toch in de klas kon rondkijken, totdat de meester het verbood.’

Eva is gek op kinderen. Vroeger al, dan zat heel de werf vol. ‘We hadden altijd nog wel een bankske waar iemand kon gaan zitten. Er was geen plek voor mauwers, mauwen doen vervelende katten. Nu komen schoolkinderen hier op bezoek en dan heb ik knieën te kort. Een kindje van de kleuterschool, beetje zielig, dat ziet bijna niets. Met het puzzelen zeg ik haar voor, dat stukje hoort daar, ga maar proberen.’

Eva’s moeder had tbc en ging kuren in de lichthallen, grote ruimtes waar veel zonlicht binnenkwam. Daarom groeide Eva op bij haar oom en tante. Lieve mensen.  Nadat zij overleden waren, trok Eva in bij een nichtje en haar man. Later woonde ze op zichzelf.

Zes jaar geleden verhuisde Eva naar de gesloten afdeling van het zorgcentrum. Het ging niet goed met haar daar. Ze was één en al somberte en opstandigheid. Totdat activiteitenbegeleidster Francisca met haar hond Boomer kwam. Een labrador die mensen haarfijn aanvoelt. Door hem knapte Eva helemaal op.

Francisca had altijd al honden gehad. Nadat de laatste was overleden hadden ze thuis eigenlijk besloten om geen hond meer te nemen. Het bleef knagen en toen werd de knoop doorgehakt en kwam Boomer in huis. Francisca: ‘Ik neem hem ook mee naar de revalidatie-afdeling. Bij iemand die stilletjes in een stoel hing, ging Boomer uit zichzelf met zijn kop onder zijn hand zitten. En op een gegeven moment zie ik die vingers bewegen, was tie hem aan het kriebelen. Door Boomer gaan mensen bewegen. Als je zegt ga je mee de hond uitlaten, is dat heel anders dan kom, u moet een rondje lopen om te bewegen.’

‘Pas op Boomer, ze gebruiken je overal voor’, grijpt Eva in. ‘Laat ze maar kletsen.’ Wat Boomer voor haar betekent? ‘Als tie er niet is, ben ik zo eenzaam, dat vind ik verschrikkelijk. De dagen duren langer.’ Ze verstaan elkaar door en door. ‘Als ik zeg, wat is Piet stil, gaat ie bij de kanariekooi kijken.’ Boomer en Eva, een poot en een hand op één buik.

Werkendam, Zorgcentrum Goezate, Riethorst Stromenland
Eva Hakkers, 86 jaar
Boomer, 10 jaar